සොඳුරු සිතුවම් රැඳෙන දිනපොත...

ඉතින්...කොහොමද ..?
මට මේ දිනපොත ලියන එක ඒ ගමන ඇබ්බැහි වීමක් වෙලා වගේ..
නමුත්...මේකෙත් හරිම සුන්දරත්වයක් තියනවා...මොකද ..ඔයාල කොමෙන්ට් කරන ඒවා නිසා...
ඔන්න ඉතින්..තවත් සතියක්...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

15.07.2013 සඳුදා

ඊයේ ගිය ගමන batch ට්‍රිප් එක ....නුවර.....රණවන විහාරය ,,.....මේ ගැන පින්තුරද සමග පෝස්ටුවක් මග එනවා...නමුත්..කෙටියෙන් කිව්වොත්..ලංකාවේ තියන වැදගත් සුන්දර දුර්ලභ ස්ථාන අපේ අතින් කොයි තරම් මග හැරිලා යනවද..?
මේ නුවර පාරේ අපි ට්‍රිප් කොයි තරම් යන්නට ඇත්ද..? ඒ වුනාට...පිළිමතලාවේ තියෙන මේ රණවන විහාරය ගැන මම අහලාවත් තිබුනේ නැහැ...

මේ ගැන ලිපියක් ලියන නිසා...වැඩි දුර විස්තර ඕන නැහැ..දැන්.
කාලෙකින් ට්‍රිප් එකක් ගියේ...ඉගනීමට හිර වුන පහුගිය කාලේ..ඇත්තටම කිසිම විවේකයක් නැහැ..තිබුනේ...
ඒත්..ගමනක් ගියාම හිතට දැනෙන සැහැල්ලුව විනෝදය..කාලයකට අපිව ජීවී බවින් පවත්වාගන්නවා...

කොහොම වුනත්...රස මුසු තැන එමටයි...
උදේ කෑමට නැවත්වුවේ...ගුණදාස'ගේ තලගුලි...කඩේ..
අන්තිමට කට්ටිය කොයි තරම් කෑවද කිව්වොත්..මදි පාඩු හරියට අල්ලපු කඩේනුත් ගේන්න වුනා...


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

16.07.2013 අඟහරුවාදා

කොහොමද ඉතින්...
ලියන්නට බොහෝ දේවල් හිතේ තිබුනට..සමහර වෙලාවට...ලියවෙන්නේ නැහැ...

මේ දවස් වල මම ඉතිහාසය පාඩම් කරනවා...ලෝක ඉතිහාසය...
පිස්සුවට නම් නෙවෙයි..මගේ ලොකු පුතාට කියල දෙන්න ..වාර විභාගයට...

මේකේ එන එක පාඩමක් තමයි...වියට්නාම යුද්ධය...
එය ඉතා කෙටියෙන් තිබුනත්...මට අලුත් දෙයක්..

My Lai Massacre......
මේ එහි එන විශේෂ වූ එක අවස්ථාවක්,....

වියට්නාම් යුද්ධයේදී...ඇමෙරිකානු ජාතික හමුදා කණ්ඩායමක්...දකුණු වියට්නාමයේ My Lai කියන ගමට රහසේම ගොඩ බැස කල සමුල ඝාතනය ගැනයි..ඒ කියවෙන්නේ...

ගරිල්ලා යුධ භටයන් ට කිසිදු සම්බන්ධයක් නැති...අහිංසක වැසියන්..නිරායුධ අහිංසක වැසියන්...150ක් පමණ ඔවුන් අමු අමුවේ මරා දමනු ලැබුවා..
මේ කෙටි පාඩම් සටහන තුලින් මම අපේ රටේ බොහෝ දුර නොවන අතීතයකටත් ගියා...
එය....පසු දවසක කතා කරමු...
හිත ගොඩක් බර වුනා....මතකයන් සමග...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


17.07.2013 බදාදා

අද ..වැඩ අධික දවසක්...අමාරුම ලෙඩ්ඩු කීප දෙනෙක්...
මෝටර් බයිසිකල් accident එකකින් ආබාධිත වූ ගැහැණු ළමයෙක්...අලුතින්ම ආව රෝගියා ...
ලොකුම ලොකු අනතුරක් වුනත් වාසනාවකට වගේ...ජීවිතයත් බේරිලා...ආබාධය පවා සුව කල හැකි වෙයි කියා සිතන මට්ටමක ඇය ඉන්නේ...
ලංකාවේ වැඩිම අනතුරු ප්‍රමාණයක් වන ..රථය තමයි යතුරු පැදිය...
මේ ගැන ලියන එකත් වැඩක් නැද්ද මන්දා...
මේ යතුරු පැදි  ධාවකයන් ගේ හෙල්මටය කියන එක ඇත්තටම තියෙන්නේ වැලමිටට දාගෙන ස්ටයිල් එකට යන්නද කියලා මට වෙලාවකට හිතෙනවා..
ඇත්තෙන්ම ..සමහර අය දාන හෙල්මට් නිකම් අර වැඩබිම් වල වැඩ කරන අය දාන ...ඉබිකටු වගේ...
මේවයින්...කුමන ආරක්ෂාවක් ලැබෙනවද කියා නම් මට තේරෙන්නේ නැහැ...

හිස් කබලට පූර්ණ ආරක්ෂාවක් ලබාදෙන්න මේ වගේ එකකට බැහැ නේ.. ඒ වගේම..අර අපි දකින සාමාන්‍ය හෙල්මටය වුනත් නිවැරදිව බෙල්ට් එක තද වෙන්න දමා නොසිටියොත් ගැලවී යනවා..මගේ නව රෝගියාට වෙලා තියෙන්නේ ඒකයි...

 ඒ වගේම තමයි...නිවැරදි ව වේගය පාලනය කරගෙන ධාවනය නොවීම හේතුවෙන් බොහෝ අනතුරු වෙන්නේ...
මම පහු ගිය කාලයේ වැඩ කළා...සුදු ජාතිකයෙක් සමග ව්‍යපෘතියක...ඔහු ලංකාවට එන විට රැගෙන ආ එක දෙයක් තමයි ආරක්‍ෂිත හෙල්මටය...යතුරු පැදියක් මිලදී ගත හැකි වුවත්...හෙල්මටය තම රටෙන්ම ගෙනෙන එක ඔහුට වඩා විශ්වාස දායක වුනා...

ලංකාවේ අනතුරු ගැන පස්සේ දවසක පෝස්ටුවකින්ම කතා කරමුකෝ නේද..?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

18.07.2013 බ්‍රහස්පතින්දා

වැඩ අධික සතියක්...පිස්සු හැදෙන තරමට ම දැන් ලෙඩ්ඩු එනවා..මට හිතාගන්න බැරි මේ තරමට ලෙඩ වෙන්න තරම් මිනිස්සුන්ට වෙලා තියෙන්නේ මොකක්ද කියලා...
නැහැ....ඇත්තටම් මේකට හේතුව..අපේ ජීවන රටාවේ ඇති වැරදි ...
ආහාර ගැනීම..ව්‍යායාම නැතිකම ..stress...ඔය හැමදේම තුල...මිනිසුන් ඉන්නේ හරිම පීඩාකාරී තත්වයක...
මේ නිසා...ලෙඩ රෝග ඇති වීම වගේම...හදිසි අනතුරු ඇති වීමත් හරිම වැඩියි...

අද වැඩ ඉවර වෙලා..කෝච්චියට ආව...ගෙදර එන්න...
ඇත්තටම...අහක යන දේවල් නිසා..අපිට ඇති වන stress එක කොයි තරම් ද...?

හිටගෙන සෑහෙන දුරක් ආවට පස්සේ ඉඳගන්න ලැබුණා...අපරාදේ ඉඳගත්තේ කියලා හිතුනේ...ඉස්සරහ ඉන්න අයගේ වැඩ දැක්කමයි..
අම්මා කෙනෙක්..අවුරුදු 55 ක් විතර ඇති..පුතා 19 ක් විතර ඇති...දෙන්නා එන ගමන්..මිදි වගයක් කනවා...අම්මා එකක් කනවා..පුතාට එකක් දෙනවා...මිදී ගෙඩියේ නැට්ට කඩලා..එතනම බිම දානවා...
කටට දා ගත්තු මිදිගෙඩිය හින්දට රස කරලා කනවා..කටේ ඉතුරු වෙන ඇට තූ...ගාලා..එතනම බිමට දානවා...මේ දේ දිගටම වෙනවා..
ඒ මදිවට ..බෑග් එකෙන් ගත්තු කඩදාසි උරයක් හා ෂොපින් බෑග් එකක් අරන් කෝච්ච්යේ ජනේලෙන් එලියට විසි කළා..

අනේ මගේ කට.....මේවා දැක දැකත්..ඉන්න වුනා නේ කට වහන්...
මේවා දැකලා stress වැඩි වෙන්නේ නැද්ද..මම අහන්නේ...?

අපේ මිනිස්සු නම්..කවදා හැදෙයි ද..?


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
19.07.2013 සිකුරාදා

මුලින්ම කියන්න ඕන මේ මම නෙවෙයි....
හැබැයි..මගේ යාලුවෙක්..වගේ කියලා හිතාගත්තට කමක් නෑ...
මොකද ඔයාල ඔක්කොම දැන් මගේ යාළුවොනේ..
එතකොට එක එක්කෙනා හිතාගනියි...ආඃ..මේ කියනවා ඇත්තේ අරයා ගැන...එයා හිතනවා ඇති..ආහ්හ්..මේ අර අරයා නේ..කියලා...
ඕන කෙනෙක් අදහස් දෙන්න..වඩා ගැලපෙන කෙනාට..මේ පින්තුරය පරිත්‍යාග කරනු ලැබේ....


මං හැර ඕන කෙනෙක්....

හාස්‍ය රසයක් දෙන්න පින්තුරයක් දාලා..ඔය පොඩි වාක්‍යයක් ලිව්වට..තරහ වෙන්න එපා ළමයි...

අපේ මල්ලි..හසරැල් නෙවෙයි..ලොක්කා..එයා මේවයේ නැහැ...
දවසක් ෆේස්බුක් එකේ දාල තිබුන පෝස්ටුවක් මතක් වුනා..

1 ඉඳන් 10 ට ....10 යි...
10 ඉඳන් 1 ට...10 යි..

කොළඹ ඉඳලා මාතරට  කිලෝමීටර් 160 යි...
මාතර ඉඳලා කොළඹට කිලෝමීටර් 160 යි..

සඳුදා ඉඳලා සිකුරාදාට දවස් 5 යි..
සිකුරාදා  ඉඳලා සඳුදා ට දවස් 2 යි...

ඇයි දෙයියනේ මටම මෙහෙම වෙන්නේ කියලා....

(මොකද අපේ මල්ලි..වැඩට එන්නේ කොළඹ...හැමදාම උදේ.මාතර ඉඳලා...වීක් එන්ඩ් එක විතරයි නිවාඩු ...බලන්න අප්පා...මේ ළමයට දැනෙන දුක...)

සිකුරාදා ගැන ලියන්න ගොඩක් දේවල් නැහැ නේ..ඒ නිසා පොඩි කතාවක් ලිව්වේ ඒකයි...


එහෙනම්...ගිහින් එන්නම්...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

සුබම සුබ සති අන්තයක් වේවා......!