දිනපොතෙන් සතියක්....

ගිය සතිවල නොලියපු දිනපොත අද ලියන්න හිතුනා...

අද සෙනසුරාදා නේ...සතියක දේවල් කටුසටහනක් ගහලා මතකයේ තියන් ඉඳලා...ලියන එකත් ලේසි පාසු වැඩක් නොවෙයි..

වයසට ගියත් මතකය තවමත් නරකම නැහැ ....

ඉතින් මේ මගේ දින සටහන් ..

සඳුදා....01.07.2013 

පුරුදු විදියටම සඳුදා උදේ කෝච්චි සටන ඇරඹුනා....සඳුදා උදේ සෙනග ටිකක් වැඩියි නේ..මම කොහොමත් මීගමුවට ආසන්නයෙන්ම නගින නිසා පොරකාලා නැගලා සීට් එකක් අල්ලා ගන්නවා...

මගදී ..මගේ යෙහෙළියකට සීට් එක දීලා ඉතුරු ටික හිටගෙන යනවා...
මේ විදිය කෝච්චි වල යන අය සාමාන්‍යයෙන් කරන දෙයක් නේ...

ඔන්න ඉතින් පුරුදු ලෙසම මගේ මිතුරිය නැග්ගම මම සීට් එක දීලා හිටගත්තා..

ජා ඇල හරියට එද්දී..මගේ මිතුරිය අහනවා...."අර ඉන්න ගැහැණු ළමයා ප්‍රෙග්නන්ට් ද "කියලා...
මමත් බැලුවා...කොහොමත් ඒ වගේ කෙනෙක් ඉන්නවා නම් සීට් එක දෙන එක අපේ යුතුකමක් නේ...

ගැහැණු කෙනෙක් නම් ඉන්නවා...උඩට අන්දපු බ්ලවුස් එක දිහා බැලුවම බඩකුත් වගේ පේනවා..ඒත්.ඇඳලා ඉන්නේ ඩෙනිම් කලිසමක්...ටයිට් ඩෙනිමක් ....

සීට් එක දෙන්න කතා කරලා බැනුම් අහන්න වුනොත්...කියලා සද්ද නැතුව උන්නා අපි දෙන්නම...කොහොම හරි රාගමින් බැස්සම මේ ගැහැණු කෙනාත් බැහැලා බැන..බැන යනවා මුළු කෝච්චියටම...

ඇත්තටම ..කාගේද වරද...අපි කතා වුනා...දරුවෙක් ලැබෙන්න ඉන්න අම්මා කෙනෙක් ගේ තියන මාතෘ පෙනුම ...කෙනෙකුට හඳුනා ගන්න තියන එක සංකේතයක් තමයි..ගැබිණි සමයේදී අඳින ඇඳුම...
ඉස්සර දරුවෝ ලැබෙන්න හිටපු කාලේ...(මීට අවුරුදු 10 කට විතර එහාදී)...අපි ඇන්දේ ඒ වගේ ඇඳුම්...බෝරිච්චි අත් දාලා...මල් ඇප්ලික් කරලා..තිබුන ඒ ඇඳුම් දැක්කම හරිම ආසයි..දණහිසෙන් දිගට අන්දපු ඒ ඇඳුම් නිසා කවදාවත් බඩ ලොකු වෙද්දී වත් අසංවර..අප්‍රසන්න පෙනුමක් ආවේ නැහැ..

ඒත්..දැන් අඳින්නේ එක්කෝ..මම ඉහත කියපු වගේ ඇඳුම්..නැත්නම් කොටම කොට ගවුම්..
මේ විප්‍රකාර දැක්කම මිනිස්සු සීට්දෙයිද...?

ඔන්න..සඳුදා...වෙච්ච එක සිද්දියකින්...දිනපොතේ පිටුව පිරුනා....







අඟහරුවාදා.....02.07.2013 

ආහ්හ්.....කොහොමද...බලමුකෝ පැය 24 ක් ගෙවුන ඉක්මන...
ජීවිතේ ...ගතවෙන්නේ රෝහලේමයි..නිවාඩුවක් දාපු දවසක් මතක නැහැ....
නිකම්..හේතුවක් නැතුව නිවාඩු අරන් මොකටද..?

මේ දවස් වල ටිකක් බරපතල ලෙඩ්ඩු දෙතුන් දෙනෙක් ඉන්නවා..වාට්ටුවේ...
එක්කෙනෙක්...පොළගෙක් කාලා...ඊට පස්සේ ආව ස්නායු ආබාධයක් නිසා....දැඩි සේ ආබාධ වූ කෙනෙක්...පව් කියලා හිතෙන්නේ...ඔහු කලක් හමුදාවේ සේවය කල කෙනෙක්...
අත් පා ආදිය සේරම ඇඹරිලා වකුටු වෙලා ඉන්න ඔහුව දිග හරින්න තනිවම නම් බැහැ...

අනිත් කෙනා...දෙදරු පියෙක්...ලොරියක් පදවා ගෙන යද්දී..නින්ද ගිහින් ගසක හැපිලා...මොළයට හානි වුන කෙනෙක්...එක කකුලකුත් කපලා ඉන්නේ....කතා කරන්නත් බැහැ...
ඒත්...ප්‍රතිකාර සඳහා ආවාම ඇස හා අත් භාවිතා කර ඔහු සන්නිවේදනය කරන හැටි දුක හිතෙනවා...

මිනිස්සු...එක් දවසක් තුල..ජීවිතයේ කොයි තරම් දේවල් වලට කා වැටෙනවද...?
ඒත්..මේ මිනිස්සු යදින්නේ...ජීවිතයයි....




බදාදා ....03.07.2013 

මගේ සමීපතමයෙක්...ඊයේ මට ඡයා රූපයක් එවලා තිබුනා...ඒක පල කරන්න බැහැ..මොකද ඒ දෙන්නා ජීවතුන් අතර ඉන්න අදටත් මට..ඔබට මගදී මුණ ගැහෙන අන්ධ යුවලක් නිසා..
ඇත්තටම ඒ රූපය හරිම භාවාත්මකයි...ඇස්දෙක නොපෙනුනත්..රෑ කෝච්චියේදී මුහුණින් මුහුණ බලන් ඉන්න මේ දෙන්නගේ මුහුණේ පිරිලා තිබුනේ..ආදරය..පමණයි....
මම එය දුටුවේ පින්තුරයෙන් වුවත්..මට එය එවූ කෙනා සජීවීව දැකලා තිබුනා....
ඔහු මගෙන් මේ රූපය සමග අසා තිබුනේ..එක දෙයයි...
ඒ "is love blind..?" කියලා..

මේ ඔස්සේ දීර්ඝ සංවාදයක යෙදුනා අපි...
මට ඒ ඔස්සේ හැඟුණ දේවල් මම වෙන පෝස්ටුවක ලියනවා....
මට හුගාක් සින්දු අතරෙන් මතක් වුනේ ....
අමරදේව මහත්මයාගේ...ආදරයද මේ...සිංදුව....

"සිත් දැහැනේ වෙලී තිබුණ..
නෙත් දැහැනේ ගලා හැලුන
මියැදෙන්නට බලා ඉඳපු ආදරයද මේ...
හිරු රහසේ කියාදුන්න
ආදරයද...මේ ..."








බ්‍රහස්පතින්දා....04.07.2013 

සතියකුත් ඉවර වෙන්න ලඟයි...ජීවිතේ ගලා යනවා...සමහර වෙලාවට හරිම කලකිරීමක් දැනෙනවා...
මගේ ළඟ ලොකු බලාපොරොත්තු නැහැ...ඒත්...
දැන් මොනවා හරි කරන්න ඕන කියලා හිතෙනවා,,,ගිය අවුරුදු දෙකම ඩිග්‍රී එක නිසා ගත වුනා නොදැනීම..
දැන් ඉගන ගන්න දේකුත් නැහැ...කරන්න දේකුත් නැහැ..
කවියක් ලියලා ..පොතක් කියවලා..මල් පැලයක් හිටවලා ...කාලේ මරාගත්තට 
මේ ඒකාකාරී බව නිවාගන්න බැහැ නේ...

හවස බස් එකේ එනගමන් දැක්ක දෙයක් ගැන...ලියන්න හිතුනා..
සදාචාරය ගැන නම් අනේ මන්දා...
මට දැනුනේ...බුදුහාමුදුරුවෝ දේශනා කල එක දෙයක්....

කෙනෙකුට..ලබාගත හැකි අමාරුම දෙයක්...තමයි..මනුස්සයෙක් වෙලා උපදින එක...

අද මම ආව බස් එකට නැග්ග කෙනා ගැහැණු ද පිරිමි ද කියලා මට හිතාගන්න බැහැ...
සමහරු ව්‍යවහාරයේ...යම් නමකින් හඳුන්වන ආකාරයේ කෙනෙක්..
ඇඳුමින් පැළදුමින් කාන්තාවක් වගේ වුනත්...පිරිමි ලකුණු මුහුණේ තිබුනා...

ජීවිතයේ අභාග්‍යය තමයි....නේද...?
ඒත්...තමන්ගේම ෆැන්ටසියක තනි වෙලා ඔහු/ඇය....අනිත් අය ගැන නොහිතා ගමන ගියා...


සිකුරාදා 05.07.2013 

අම්මෝ...සතියක් ගියපු ඉක්මන...
දිනපොතක් ලියන එකත් ඒ හැටිම ලේසි නැහැ...නේද...
ලබන සතියේ batch trip එක යනවා...අම්බුළුවාවෙලු...
අද batch photo ගත්තා...
සුදු ඇඳන් photo ගන්නවා කියන එකත් ලේසි නැහැ ...

මට අද සිකුරාදා ලියන්න දෙයක් ඇත්තෙම නැද්ද...?


ම්හු...මතකයට එන්න දෙයක් නැහැ....

සුබ සති අන්තයක් වේවා....