70. 2014 සමගින් ....කළු සහ සුදු...ගේ චාරිකා සටහන්...

2014 ජනවාරි මසෙනුත් දැන් දවස් 15ක්ම ගෙවිලා ගිහිල්ලා..ඇත්තටම් මම බ්ලොග් එකේ කිසිම දෙයක් ලියලා නැහැ .මේ තරම් ලියන්න කම්මැලි කමක් ඇති වුන කාලයක් තවත් නැහැ .දුක කියන්නේ කිසිම හේතුවකුත් නැතුව මම ලියන්න කම්මැලි වීමයි...

මීට වඩා අතිශයින්ම කාර්ය බහුල වුන කාලවලදී පවා මම බ්ලොග් එක ලිව්වා .දිනපොත ලිව්වා...අනිත් අයගේ බ්ලොග් කියෙව්වා...කොමෙන්ට් දැම්මා..ඒත්..මේ වකවානුවේ මම ඒ මොකුත්ම කරලා නැහැ.වෙලාවකට මේ මම ම ද කියලා හිතෙන තරමට මම හුදෙකලා වෙලා....

ශානු ...රට ඉඳලත් මූණු පොත හරහා දැන් කීප සැරයක්ම මට මතක් කළා බ්ලොගේ ලියන්නේ නැද්ද අක්කේ කියලා ...ඇත්තටම් ලියන්න ඕන කියලා දැනුයි මට ඔන්න මට හිතට ගැම්මක් වගේ එකක් ආවේ...
අනේ මේ ගැම්ම දිගටම පවතීවා....

******************************************************************************************

ලියන්නට නිමිත්තක් හොයා හොයා ඉන්න කොට තමයි මතක් වුනේ පහු ගිය කාලේ දෙසැම්බර් මාසේ ගිය ට්‍රිප් රාජයා ගැනත් මොනවා හරි ලියලම පටන් ගත්තොත් හොඳයි කියලා..
පොඩි දෙන්නයි ලොකු ළමයයි මායි..අපි හතර දෙනා ඉස්කෝල නිවාඩුවට සාමාන්‍යයෙන් පොඩි ට්‍රිප් එකක් කවර් කරනවා නේ..වෙනදට නම් අපේ හසරැල් උන්නැහේ අපි එක්ක යන්න එනවා...ඒ වුනාට මේ පාර වර්ෂ අවසානයේ අතිශයෙන්ම රාජකාරි බහුලයි කියලා ආවේ නැහැ ...

ඉතින්...වෙනදට නම් අපි ට්‍රිප් එකක් යන්න ගියාම ..හොටෙල් බුක් කරන්නයි..යන රූට් එකේ මැප් එක හදන්නයි වැඩ ගොඩයි..මේ සැරේ මගේ මහත්තයා කිව්වා...ඔන්න ඔහේ ඉස්සෙල්ලා එලියට බහිමු..ඊට පස්සේ බලමුකෝ යන විදිය කියලා...
මාත් ඒ වගේ අවිනිශ්චිත වැඩ වලට පොඩ්ඩක් කැමතියි...මට මේ වගේ ප්ලෑන් නැති ගමනකට පුදුම ආසාවක් තිබුනේ කොහොමත්...හා..එහෙනම් යන්කෝ කියලා...අපි ඔන්න දෙසැම්බර් 23 එලියට බැස්සා...

මම වෙනදට නම් කෑම හදන යන්නේ නැහැ..මේ පාර වෙනසකටත් එක්ක..උදේට දවල්ට කන්න හදාගත්තා...මොකද මගේ මේ ළමයි 3 දෙනා ටම සාමාන්‍යයෙන් කන්න බැහැ...(රොඩ්ඩක් වත් ඉතුරු වුනොත් තමයි පුදුම )

යන ගමන් දඩගමුවේ කැලේ මැද්දේ නවත්තලා උදේට කෑවා..ඊට පස්සේ ට්‍රින්කෝ යමු කියලා තීරණය කළා...
කොහොමින් කොහොම හරි ට්‍රින්කොත් ගියා...නිලාවැලි මූද අයිනේ හෝටලයක් හොයාගෙන නැවතුනා...
අපි ගමනක් ගියොත් එකෙත් මොකක් හරි පරහකුත් තියනවා..මූද සැරයි හොඳටම ...මූදේ නාන්න නම් බැරි වුනා..පොඩි දෙන්න ස්විමින් පුල් බැස්සා..මම ඉතින් මූද අයිනට වෙලා..මගේ ෆෝන් එකේ චායාරුප හැකියාව උරගා බැලුවා...
මේ තියෙන්නේ එයින් සමහරක්...

හුදෙකලාවට කියාපු තැන....හරිම නිස්කලංකයි...

මේ නිලාවැලි මූදු තීරය...හරිම ලස්සනයි...

වැලි තලා මත ඇඳුනු පිය සටහන්...
හැබැයි මේකට මාරයා....නම් කිව්වේ..යෙටී ගේ පිය සටහන් කියලා....

කොහොමින් කොහොම හරි ....හවස් අතේ කොනේශ්වරම් ගියා...
සුන්දරයි...

මේ තියෙන්නේ තොටිලි ගහ...
දරු පල ප්‍රමාද වූ සහ අහිමි අය මේ ගහේ ..ලී තොටිලි එල්ලලා බාර හාර වෙනවා...
හරිම වර්ණවත්...

ලවර්ස් ස්ලිප්.....
මෙතනින් පහලට පැනලා ආදරවන්තයෝ සිය දිවි හානි කරගත්තලු...
මට නම් පහල බලද්දිත් මැරෙන්න බය හිතෙන තරම් එතන ගුප්තයි...

මූදේ ඈතින් සාම්පූර් පේනවා....
ත්‍රස්තවාදීන් ත්‍රිකුණාමලයේ වරායට...ෂෙල් ගැහුවා කියනවා නේ සාම්පුර් ඉඳලා ඒ දවස් වල...

මේ තමයි රාවණා කැපුම...
මේ ගැන විස්තරයකුත් එතන තිබුනා..

චුට්ටක් ලොකු කරලා කියවලා බලන්නකෝ...විස්තරේ

හවස් අතේ ට්‍රින්කෝ ටවුන් එකට ගියා...
බීච් එක අයිනේ...කළු ගල් බැම්මක වැඩි වෙලා ඉද්දී ආව කඩල විකුණන මනුස්සයගෙන් කාපු කඩල ගොටු තරම් රස කඩල නම් මම කවදාවත් කාල නැහැ...ඒවා එලවලුත් දාලා හදන්නේ...
කොහොම හරි අපි 4 දෙනා රුපියල් 200 ක විතර කඩලම කෑවා...

හැබැයි..ඔය බිම තියන අපද්‍රව්‍ය අපි දාපුවා නෙවෙයි...මිනිස්සු කොහේ ගියත් පේනවා නේද...රටකට කරන දේ...පොලිතින්..ටින්..හිස් බෝතල්..හැම තැනම....රටක් ලස්සනට තියාගන්නේ කොහොමද ඉතින්...

ට්‍රින්කෝ වල අපි උන්නේ එදා විතරයි..පසුවදා ගත් ක්ෂණික තීරණයක් මත අපි ආවා පොළොන්නරුවේ...

ඒ ගැන පින්තුර සමග කතාව ඊළඟ පෝස්ටුවට...කල් දාන්න හිතුනා...මොකද දිග වැඩි පින්තූර කතා කියවන්න කට්ටිය කම්මැලියි නේ ...

 

අම්මෙක්ගෙයි පුතෙක් ගෙයි මේ සුන්දර ආදරේ මට දකින්න ලැබුනේ නිලාවැලි මූදු තීරෙදී....
ඒ ඇසිල්ලේම ෆෝන් එකෙන් මේ ටික මතකෙට තියාගන්නත් මට අමතක වුනේ නැහැ ...


ඉතින් ..පොළොන්නරුවේ විස්තරත් අරන් මම ඉක්මනට ඊළඟ පොස්ටුවෙන් එන්නම්...
සුබ දවසක්...හැමටම ..