65...මගේ දිනපොත.....කාලෙකට පස්සේ...

බනින්න නම් එපා....ඔන්න කිවුවා..
මාත් ඉතින් මනුස්සයෙක් නේ...
දිනපොත ලියාගෙන ලියාගෙන ගිහින් එක පාරටම මාසයක්ම මේක නැති උනාම ඔය අපේ බ්ලොග් යාලුවෝ මට මුහුණු පොතේදී මරණ තර්ජන පවා කළා නේ...?
ඔන්න දැන් තමයි පොඩි පහේ විවේකයක් ආවේ...
එහෙනම්...ඉතින් ලෙන්ගතු වූ ඔයාල ගේ දිනපොත මෙන්න මම ලියනවා...

=========================================================================

04. සඳුදා...නොවැම්බර් 2013...

අපි ජීවිතේ ඇත්තටම සතුටින් ඉන්නවද...?
මේක ඉතින් බැලූ බැල්මට  මහා මෝඩ ප්‍රශ්නයක් නේ කියලා ඔයාලට හිතෙනවා නේද..?
පහු ගිය කාලේ ජීවිතේට එකතු වුන අත් දැකීම් එක්ක මට ටිකක් මේ ඔස්සේ හිතන්නට හිතුනා...
ජීවිතේ සතුට කියලා අපිට අර්ථකථනය කරන්න කොයි තරම් ලොකු පරාසයක් තියද..?
ඒ වුනාට මම පහු ගිය කාලේ ජීවිතේ හරියට අලුත් අත්දැකීම් ගොඩක් වින්දා..
මූණු පොතේ අය නම් photo එහෙම දැකලා මට මඩ ගැහුවත් එක්ක නේ ..
මම එහෙමයි..යන්නේ කොහෙද ගහක් ගලක් ගාව ඉඳන් හරි photo ගන්නවා..මට අන්තිමට ඒ මතකය එක්ක ගොඩක් කල් සතුටින් ඉන්න පුළුවන් නිසා...

පහු ගිය කාලේ මම ගියා නායකත්ව පුහුණු පාටමාලාවකට..මම මේ තරම් කල් ඔය වගේ එකකට ගියෙත් නැහැ...ඒකට හේතුව මගේ කොල්ලෝ දෙන්නා පොඩියි නේ ..දාල යන්න විදියක් නැහැ නේ..ඒකයි..ඒත් දැන් ඒ දෙන්නම ටිකක් ස්වාධීන නිසා මට යන්න පුළුවන් වුනා..දවස් 3ක් ගෙදරින් පිට...නේවාසික පුහුණුවක්..

ලැබූ අත්දැකීම් රාශියයි...නායකයෙකු..ඒ කියන්නේ ...leader කෙනෙකු සතු විය යුතු ගුණාංග ගැන ලොකු අවබෝධයක් අපිට ලැබුනා...ඒ තුලින්...

දවසක මම ඒ ගැන වෙනම පොස්ටුවක් ලියන්නම්කො...

***************************************************************************************
05.අඟහරුවාදා...නොවැම්බර් 2013

ඉතින් දවස් ගත වෙනවා..මේ අවුරුද්ද ගෙවෙන්න තව මාසයකට පොඩ්ඩක් වැඩි කාලයක් තියෙන්නේ නේද...?
කාලය දුවනවා..අපි ඒ පස්සෙන් දුවනවා...ඒත් අල්ලන්නය නේද...?
අධි වේගී මාර්ගයේ පොඩි ගමනක් ගිහින් ආවා...කටුනායකින් ගොඩ වෙලා පෑලියගොඩට ගිහින් ..ආපහු ආවා..අපි 4 දෙනා...ගමනේ දැනුන එකම දේ මට නම් කාලයේ ඉතුරුව තමයි...
අධි වේගී මාර්ගයේ ගමන් පහසුව සහ එහි ගුණ අගුණ ගැන විවේචනාත්මක කතා බොහොමයක් අපි පහු ගිය කාලේ කියෙව්වා..
ඒත්...මම මේ ගැන වැඩි දෙයක් කියන්නේ නැහැ...මොකද..බනින මිනිස්සුම දැන් පිටකොටුවේ බස් පෝලිමේ...අධි වේගී මාර්ගයේ බස් වල යන්න පොරකන හැටිත් මම පහු ගිය දවසක දැක්ක නිසා...


*************************************************************************************

06.බදාදා නොවැම්බර් 2013

වැඩි කල් නොගිහින් අපේ මහත්තයා මාව ගෙදරින් පන්නනවා..මොකද මේ තරම් කල් රස්සාවයි..කුටුම්භයයි මිස එතනින් එහාට දෙයක් නොකරපු මට මේ වැටෙන training program නිසා...
ඒ ගමන ආපහු අම්පාරේ ගියා තව දවස් 3ක්...
අංශභාග රෝගීන් සම්බන්ධව ..(stroke) අම්පාර රෝහලේ තිබුන වැඩමුළුවකට සම්පත් දායකත්වය දෙන්න..
ඒ ගමනත් හරිම අපූරුයි...හැබැයි..දුවන ගමන් තමයි ඔක්කොම වැඩ...
වැඩසටහන හොඳට කෙරුනා....ප්‍රශන්සා වල් ද සමග....
එහෙ ගිහින් ඉඩ ලද ඇසිල්ලේ..බුද්ධංගල..සේනානායක සමුද්‍රය..සාම චෛත්‍ය....දීඝවාපිය...ආදී තැන් බලන්නත් ගියා..
එහෙ මෙහේ ඇවිදින්නත් ලැබුනේ කාලෙකින්..අපේ ගියපු අයත් හරිම එකිනෙකාට සුහද අය..ඒ නිසා කිසිම මතවාද යක් නැතුව...හරිම සතුටින් වැඩේ ඉවර කරලා ගෙදර ආවා...

ගෙදර ආවට පසු...ලැබුන ප්‍රතිචාරය ඉතාම ඉහලයි...
තාත්තයි..පුතාල දෙන්නයි..ඒ මදිවට බල්ලයි...හතර දෙනාම එකම හැඳින් මට නැවත ඔහොම දින ගණන් ගෙදරින් පිට සිටින පුහුණු වලට නොයන ලෙස..තදින්ම බල කර සිටිනවා..
ඔන්න මට වුන දේ....

**************************************************************************************

07.බ්‍රහස්පතින්දා නොවැම්බර් 2013

අපේ ලොකු මලයා බ්ලොග් එකක් ලියන්න අරන් නේද..?මේකේ මූලික පරමාර්ථය ගැන නම් මට දැන් සැකයක් ඇති වෙලා තියෙන්නේ..මොකද හැම පෝස්ටුවකම කැපිලා පේන්නේ මට ගැන මඩ පාර..ඒ මදිවට හසරැල් මට දුන්න පබ්ලිසිටි එකට වඩා මේකට දෙන එකේ මට සැකය වැඩි වෙනවා...

හැබැයි ඔය අදහස මලයා ට දුන්නේ මම ..ඒක ඇත්ත..නේපාලයේ මාසෙකට දෙන නිවාඩු ගොඩ දැක්කම හිතෙනවා...අනේ මේ නිකම් කාලේ කන ජීවිතයක් නේද කියල...අවංකවම ගත්තොත්..මෙහේ ඉන්න කාලේ ගෙදර වැඩ කරලා..කරලා..බේරෙන්න බැරිම තැන තමයි ඔය අවුරුද්දකට නේපාලේ ගියේ...කියන්නේ නම් එහෙම නෙවෙයි..බොරු නම් මගේ නෑනා ගෙන් අහන්න...

කොහොම වුනත්..අපේ පවුලේ තුන් දෙනාම දැන් ලියන්නෝ වෙලා..මට වඩා මේ දෙන්නට ලියන්න පුළුවන්..මටත් බැරුවා නෙවෙයි..හැබැයි මට වැඩ වැඩියි..ගෙදරයි..හොස්පිටල් එකෙයි...ඒ නිසා...මේ දෙන්නා මගේ සායමත් යවලා අතීතය ලියාවි...
දිගටම කට්ටිය ඒවා කියවලා පහන් සංවේග උපදවා ගෙන..මටම මඩ ගහන්නකෝ..

**************************************************************************************
08 සිකුරාදා..නොවැම්බර් 2013

සතියම ඉවර වුනා..මේ සතියේ දිනපොත පරණ සිද්ධි ටික ආවර්ජනය කරමින් ලිව්වා..ලබන සතියේ ඉඳන් දින සටහන ලියන්නම්...
කොහොම වුනත්...ඔයාල ගේ ලෙන්ගතු කමත් එක්ක මම හරිම සතුටින් ඉන්නවා...
ඉස්සර මඩ ප්‍රහාර මැද්දේ වුනත් මම කවි ලිව්වා...ඒ වුනාට කාලයක් යද්දී මට එපා වුනා...හැබැයි අම්පාරේ ගිහින් එද්දී මාත් එක්ක ගිය අනිත් නංගි ..ඒ මතකය අවදි කළා...ඇයි ඔයා ලියන්නේ නැත්තේ කියලා...
ඉතින් ඒ මතකයත් ..එක්ක මම ආපහු ලියන්න ගත්තා..
එකෙන් මම තේරුම් ගත්තේ..මම මගේ ජීවිතේ සමහර සුන්දර දේවල් විහින් මග හරවා ගන්නා බවයි...
ජීවත් වෙන්න තව ඕන නම් අවුරුදු 20ක් තියේවි උපරිමව....
දැනුත් 40යි ..නේ...
ඒ නිසා..කාටවත් කරදරයක් නොවී...ලියන්න ඕන කියලා හිතුනා..දිගටම...

කියවන්න එන්න...
ඉතින්...ඔයාලා හැමෝටම සුබ සති අන්තයක්...


මම කවුද කියලා දැනගත්තට කමක් නෑ..
මට දිගටම black and white කියන්න...
එහෙමත් නැත්නම් කළු සහ සුදු කියන්න...
නැත්නම්..ඕන විදියකට කතා කරන්නකෝ...

ගිහින් එන්නම්...