58. ප්‍රේමය නම්.....

ප්‍රේමය නම්....රාගයෙන් තොර සඳහා එලිය සේ අචින්ත්‍යයි..
පාරිශුද්ධයි...
සුරම්‍යයි....

මේ ගීතය  ඉස්සරත් අහද්දී...මට හරිම ප්‍රශ්න ගොඩක් හිත ඇතුලේ ඇති වුනා...ඉස්සර නම්...ඇති වුන මූලිකම ප්‍රශ්නය..ප්‍රේමයයි.රාගයයි..ආදරයයි...කියන වචන වල වෙන වෙන තේරුම් තියනවා කියලා නොතේරුන එක...ඒ ඉහත කාලයේදී..
දැන් ඉතින් ..අහන දකින විඳින දේවල් මත ...මේ කවි පදය ඇත්තටම ඇත්තද කියලා..හිතෙනවා...


මේ පොස්ටුව ලියන්නට ප්‍රස්තුතය වුනේ..මගේ සමීපතම කෙනෙක්...මට දවසක් කෝච්චියේදී දුටු අන්ධ යුවලකගේ පින්තුරයක් එවලා අහපු මේ වචන ටික..

"  Is love Blind...?  "

මොකද මේ දෙන්නගේ මුහුණු වල තිබුන ආදරය හරිම සුන්දරයි කියලා මගේ යාලුවා කිව්වා..
එකට පාදක වුන පින්තුරේ දාන්න බැහැ.නේ..මොකද ඒ දෙන්න තවමත් දුම්රියේ ගමන් කරන සිංදු කියන දෙන්නෙක් නිසා...privacy එකට පටහැනියි..

මේ ඔස්සේ අපි දෙන්නා මහා තර්ක ගොඩක් කළා...ඒත්..තර්කයට ඔබ්බෙන් ගිය අපි විඳින දේවල් මත ..මේ අත්දැකීම වෙනස් වෙනවා...මට හිතෙන විදියට නම්...

ජීවිතයේ කුදු මහත්..බලාපොරොත්තු ඇතුව ජීවත් වෙන අපි..ඒ ජීවිතයට අරුතක් සොයන්නේ..ප්‍රේමයෙන්..ආදරයෙන්...
මානුෂිකත්වයට අදාළ මානව සම්බන්ධතා ගැන කතා කලොත්..
ඒවා දැන් දැන් මහා අමුතු අර්ථකථන දෙන අන්දමේ ඒවා වෙලා....

පත්තරේක ..පොතක බැලුවොත්..මිනිස්සු රස කරලා කියවන්නේ..පවුලක..නිවසක තියන මානව දයාවෙන් යුතු සම්බන්ධතා ගැන නෙවෙයි...තහනම් ගහේ ගෙඩි කන නළු නිළියන්ගේ ඒ ජීවිත වලට අදාළ සුන්දරව නිමවුන පුවත්...ඒ වගේම දුර්දාන්ත වලින් කෙලවර වෙන පවුල් ජීවිත වල අසුන්දර භීෂණය...වගේ දේවල්..
මේ වගේ පුවත් වලට අද තියන වටිනාකම වැඩි ද ..?
මිනිස්සු පත්තරයක් අතට අරන් බලන්නේ...මිනීමැරුම් කීයක් වෙලාද...ඒවායේ පිටිපස්සේ තියන පවුල් අවුල් මොනවද කියලා...
මේ තත්වයට ..පත් වෙන්න මිනිස්සු යොමු වුනේ..අර කලින් කියපු ප්‍රේමය ට රාගය ම මුසු වීම නිසා ද..?

මට අහන දකින දේවල් එක්ක මෙහෙම පෝස්ටුවක් ලියන්න හිතුනේ ඒකයි..
කෝච්චියේ යනකොට අහන දකින ඒවා ...එක්ක බලද්දී..වෙලාවකට හිතෙනවා...මිනිස්සු මේ කසාදය..කුටුම්භය කියන දේවල් වලට දීල තියන ලන්සුව කොයි තරම් අඩු ද ...කියලා...

මගේ මිතුරියක් පසු ගිය කාලේ මට නිතරම කතා කළා...
ඇය විවාහක මවක්..නමුත්..හිත ගිය තැනක රහසේ හිත නැවතුනාම...ඒ විඳින හැගීම් සමහර අයට තනිවම හිතේ දරන ඉන්න බැහැ..ඉතින් ඇහුම් කන් දෙන්නියක ලෙස මට ඒ දේ අහන් ඉන්න වුනා..
ඇත්තටම මට හැඟුනේ ...ඇය දැන් මනසින් ඉන්නේ පාසල් යුවතියක වගෙයි කියලා...
ඒ හැගීම් බර සම්බන්ධය ..ඇගේ වචන වලින් කිව්වොත් ...කවදාවත් ම දුර දිගක යන්නේ නැහැ කියලයි...ඇය සහතිකවම මට කිව්වේ...
නමුත්...කාට නම් කිව හැකි ද.....ඒ ගැන..

මිනිසුන් ලෙස..අපි මේ තත්වය දක්වා යන්න හේතු මොනවද...
මම ඉතින් වැඩක් නැති වෙලාවට ඔන්න ඔය වගේ බහු බූත ගැන දිගට දිගට හිතනවා....
ඇත්තටම තමන්ගේ කුටුම්භය තුලින් එන මුලික අඩුවක් නේද...මේ වෙනත් තැනකින් සපුරා ගන්නට කෙනෙක් හදන්නේ...
එය..මානසික සංතෘප්තියක් විය හැකියි...ඊට එහා යන දෙයක් වුවත් විය හැකියි...
මේවායේ හරි වැරදි හොයන්න අපිට බැහැ..
නමුත් ඉතින් ප්‍රධානම දේ මේ වගේ දේවල් වලින් ප්‍රතිපල හෝ ප්‍රතිවිපාක ලැබෙන්නේ තනිකරම තමන්ට විතරක්ම නොවෙන එකයි..තමන්ගේ දෙමවුපියන්..දරුවන්..සහෝදර සහෝදරියන් ...හැම දෙනාම මේ තුල සහ මේ වටා ඉන්නවා නේ...

ප්‍රේමය ගැන  අදහස් කියන්නට ජීවිතේ අපි කොයි තරම් පරිපූර්ණ වුනත් බැහැ...
මගේ හිතට මේ කතාව ලියද්දි මතක් වෙන්නේ ඉවාන් පවුලුෂා ගේ කෙටි කතාවක්..මේ කිව්වේ අපේ ප්‍රගීත් මල්ලිගේ...මට මේ හදිසියේ ඒ ලින්ක් එක නම් හොයාගන්න බැහැ..
ප්‍රගීත් මල්ලිම ඒ ලින්ක් එක  දාන්නකෝ..
අර ...අන්තිමේදී ගැහැණු ළමයා සියදිවි නසා ගන්න එක..එතකොට අර පිරිමි කෙනා..ඇඟට පතට නොදනී
කියන්නේ "පිස්සු ගැහැණු "කියලා...
අන්න ඒ කතාව..
අද කාලේ ගොඩක් කතාවල අවසානය ඔන්න ඕක තමයි...

ඉතින් මේ නිකම් ඉන්න ගමන් හිතුන දෙයක් තමයි ලිව්වේ...
මට ලැබුන නිමිත්ත ඔස්සේ මම හිතපු දුර තමයි මේ...